دانش آموز شهيد محمود عجم در فضاي ده، صداي الله اكبر گُر گرفته بود. محمود با وجود ابن كه پسرِ سر سنگين و متواضعي بود .آن شب با فريادش غوغا كرده بود. سينه اش با بوي خوش الله اکبر متبرّک شده بود و شاید به همين خاطر بود که چندين سال بعد تركشی هوس كرد، عمق سينه اش را بکاود ...

دانش آموز شهيد محمد عجم «بابا! محمد!» نگاه که كردم، دیدم وسط گودالِ آب دارد دست و پا مي‌زند. دست انداختم و كشيدمَش بيرون.تازه اول راه رفتنش بود.سر و تَهِش كه کردم، نفسش بالا آمد. بار دیگر،پنج شش سال بیشتر نداشت كه باز افتاده بود توي خزينه، خزينه‌ي حمام. آوردَمِش بيرون. باز هم خدا به او رحم کرد. سومين باری ...

دانش آموز شهيد احمد عباس نژاد ـ«دیگه نمی خوام این بیاد اینجا. آدم احمقی که دوست رو از دشمن تشخیص نمی ده، ارزش نداره باهِش دوست بشی.» خواهرش چیزی نگفت.می دانست که برادر نوجوانش علاقه ی زیادی به آیت ا…بهشتی دارد. ـ«آخه چکار کنم . این دختره خودش می آد که مثلاً کمک کنه قالی ببافیم. خوب این بنده خدا ...

دانش آموز شهيد احمد صغيرزاده دورش جمع شده بودند، دهان گرمي داشت. بچّه هاي پايگاه مدّت ها بود كه احمد را نديده بودند. آن شب غنيمتي بود تا او باز هم براي آن ها صحبت كند. آن چه احمد از جبهه مي گفت، شنيدني تر از هر برنامه ديگری بود.بنابر این وقتی می آمد همه ی برنامه های دیگر تعطیل ...

دانش آموز شهید حسین صادقی تا مدرسه راه زيادي داشت. اگر چه پدرش كارگر ساده شهرداري بود؛ ولي با حدّاقل حقوقش، برايش  دوچرخه ای خريده بود. صبح سرد زمستان بخاطر مسافت طولانی تا مدرسه، دستي براي آدم نمي ماند. حسين كلك جالبي سوار کرده بود. جلو دسته ی دوچرخه اش يك قوطي نصب کرده بود و هر روز صبح، داخلش ...

دانش‌آموز شهید محمد صادقی صبحانه را برده بودم. استخر كوره پر از آب بود. بر لبه‌اش به زحمت مي‌توانستي دست و رويي بشويي. نشستم. سر انگشتانم رسيد. كمي خم‌تر؛ سُر خوردم و افتادم. ـ « كمك‌كمك!» كارگرها دور نبودند. محمّد به سرعت خودش را رساند. بيرون كه آمدم، سوز سرما بي‌تابم كرده بود. پتويي پر از خاك افتاده بود. برداشتَش. ...

دانش آموز شهید مهدی شهامتی حاج آقا! اگه اجازه مي دين به لحظه وقتِتُونو بگيرم» «خواهش ميكنم خواهر، بفرمايين!» «راستش ديشب يه خوابي ديدم که مي خواستم تعبير شو از شما بپرسم» «بفرمايين! ان شاءا… كه خيره.» خوب، خودتون مي دونين كه چند ساله از وصلت من و ابوالقاسم مي گذره؛ ولي هنوز قسمت نشده غير از یه دختر، بچه ...

شهيد هادي شريفي گريه‌هايي كه در گلو فرو كوفته مي‌شدند، از خواب بيدارم كرد. كنجكاوانه گوشه‌ي پتو را كناري زدم. باز هم هادي بود. در خلوتي از مقرّ استراحت بچّه‌ها دستي به آسمان،  داشت نماز مي‌خواند. اشك‌هايش بر گونه‌هايش جاري شده بود. حال خوشي داشت. ساعت را در مهتاب نگاه كردم. تا اذان ساعتي مانده بود؛ هنوز مي‌توانستم بخوابم. پلك‌هايم ...

دانش آموز شهيد محمد سالاري بزرگتر بود؛ اما حرفش حرف حسابي نبود. نگاه‌ها به سمت محمد برگشت. «كربلايي! شما كه بهتر از من دوره‌ي شاهو ديدين و بيشتر از من دركش كردين. آخه همَش بحث شكم و ارزوني كه نيس. شما حاضرين بچَّه‌تون زندگي مرفهي داشته باشه؛ اما دين و ايماني درست و حسابي نداشته باشه. حاضرين به جاي مسجد ...

دانش آموز شهيد اسماعيل زحمتكش « مامان!من پيش دوستام مي رم. كاري ندارين؟» « باشه پسرم، فقط زود برگرد!» « باشه تا شما ماسوره ها رو  نخِ  کنین، ایشاا…برمی گردم.» رفت؛ ولي امشب حسابی دير کرده بود. مادر حتی نصف حوله را بافته بود؛ اما از اسماعیل خبری نبود. نگران شد. چادر سر انداخت و پرس و جو کنان بالأخره ...