محمد نجاری، فرزند مرادعلی، در نوروز ماه سال ۱۳۳۲ در خانواده ای نسبتاً کم جمعیت و مذهبی در روستای دلوئی از توابع شهرستان گناباد دیده به جهان گشود. وی کودکی آرام و ساکت بود.
دوران ابتدائی خود را در دبستان شیبانی واقع در همان زادگاهش به اتمام رساند. بسیار نسبت به درس و مدرسه علاقه داشت. محمد بر خلاف هم سن و سالهایش به سینما رفتن علاقه ای نداشت و ترجیح میداد اوقات فراغت خود را با رفتن به مسجد سپری کند. برای طی دوران دبیرستان، وارد دبیرستان ناصر خسرو شهرستان گناباد شد و در همان دوران دبیرستان وارد ارتش شد.
انسانی کامل، مسلمانی راسخ و شیعه ای شجاع بود. مقید به اسلام و انقلاب و امام بود و برای ایشان احترام زیادی قائل بود. سخنان امام (ره) را به گوش دل میشنید و اجابت میکرد. دستورات امام را بدون چون و چرا انجام میداد و از اینکه در ارتش و نیروی مسلح انقلابی و اسلامی خدمت میکرد، بسیار خوشحال و مسرور بود و این را موهبت الهی میدانست.
محمد، همسرش را از همان محل زادگاهش انتخاب کرد که ثمره ی این ازدواج پاک و مقدس یک فرزند پسر و دو فرزند دختر میباشد.
در ابتدای خدمتش در ارتش، به نیروی هوایی اصفهان رفت. دیپلم خود را در کرمان گرفت و بعد از آن به دانشگاه افسری شیراز رفت. مدت ۷ ماه در آنجا بود. سه چهار ماه بعد از شروع جنگ، از تیپ قوچان به جبهه رفت و از قوچان راهی آبادان شد.
هنگامی که ارتش عراق به خاک پاک میهنمان تجاوز کرد ، خود را موظف به رفتن به جبهه و دفاع از اسلام و ایران میدانست و از همان ابتدای جنگ تا لحظه شهادتش در جبهههای حق علیه باطل به دفاع از اسلام و میهن اسلامی پرداخت که دفاعی مقدس و الهی بود. در میدان جنگ مسئولیت نیروی زمینی را بر عهده داشت و در خط مقدم قسمت پیاده فعالیت داشت. او که افسر ارتش و فرمانده گروهان بود حدود ۱۸ ماه در جبههها بود و سر انجام در سومین روز فروردین ماه سال ۶۱ در سن ۲۹ سالگی در شوش، منطقه قربانیه و در عملیات فتح المبین بر اثر اصابت ترکش به سر، به شهادت رسید. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای روستای دلوئی به خاک سپردند.
۱ . فرم اطلاعات آماری شهید