غلامحسین راهواره ، فرزند عباس و حوا ، در سال ۴۷ در خرمشهر ، چشمان کوچک و زیبایش را به این دنیای خاکی گشود؛ خانواده به خاطر شغل پدر(که در گمرک کار میکرد) دو سال در خرمشهر زندگی کردند و سپس عازم گناباد شدند.(۱)
غلامحسین در تظاهرات و راهپیمایی ها شرکت فعالی داشت و در اکثر شبها در شهر نگهبانی میداد؛ و عضو فعال پایگاه شهید عصاریان بود.(۲)
مهمترین خصوصیت اخلاقی شهید ، میل به حقیقت جویی و حقیقت طلبی بود.(۳)
تحصیلاتش را تا مقطع اول دبیرستان ادامه داد، سپس شور حضور در جبهه او را از پشت نیمکت به میادین جبهه و جنگ کشاند؛ سرانجام در تاریخ ۱۳۶۵/۱۰/۲۴ ، در شلمچه ،پرنده نا آرام روحش قفس تن را شکسته و به سوی معبود به پرواز درآمد و آسمانی شد. پیکر مطهرش را در گلزار شهدای بهشت قاسم گناباد به آغوش خاک سپردند.(۴)
گزیده ای از وصیت نامه شهید:
ای امت حزب الله! از شما میخواهم که سنگر جبهه و جنگ را خالی نگذارید و با کوشش و تلاش خود، راه بسته شده کربلا را باز کنید و بدینوسیله دل امت های ستم دیده را شاد کنید. (۵)
۱ . راهواره ، علیرضا ، سرگذشت پژوهی ، ص ۱
۲ . همان ، ص۴
۳ . همان ، ص۱
۴ . فرم اطلاعات آماری شهید
۵ . وصیت نامه شهید